Goldeny... nie wyobrażam sobie bez nich życia...

Najlepszy w Polsce blog z Informacjami o Rasie
Zaczyna się, jak zawsze... od marzeń z dzieciństwa.  Od kiedy pamiętam chciałam mieć psa.  Mieszkaliśmy w bloku, a w związku z tym, że moi rodzice dużo pracowali aby żyło nam się dobrze i aby niczego mi nie brakowało-  obiecano mi że pies będzie, ale wtedy jak przeprowadzimy się do domu. Obawiali się pewnie, że  cały obowiązek spadłby na nich. Wychodzenie, karmienie,  wychowanie. Nie mieli na to czasu. Pracowali więc aby spełnić moje marzenie, a ja czekałam...  Ponieważ moi rodzice zawsze dotrzymują słowa- z chwilą  kiedy  zmieniliśmy mieszkanie w bloku na dom-  tydzień później przyjechał do nas Majko... 

Ale powróćmy  jeszcze do pragnienia posiadania psa. Ponieważ rodzice  chcieli abym od samego początku poczuwała się do odpowiedzialności posiadania psa-musiałam na niego i poczekać i zapracować. Był rok 1999 więc miałam zaledwie 12 lat.  Mama wyznaczyła mi budżet na zakup psa. Pojawił się problem. Chciałam Golden Retrievera, a on kosztował więcej niż  "dawała" mi mama.  Teraz z perspektywy czasu, muszę przyznać, że ten jeden raz- na pewno miałam tzw. farta. Choć  z drugiej strony możliwe jest, że wizualizacja mojego marzenia była tak silna ( wszystko jest stanem umysłu), że  nie czekając długo... udało się :) Zdobyłam pieniążki- brakującą kwotę na zakup ulubionego psa. 

W 1999 roku Golden Retriever z rodowodem kosztował 1500 zł. Mało tego, całą logistykę  tzw. "zakupy" psa, rodzice złozyli na moje barki. Musiałam więc, znaleźć hodowlę i porozmawiać z hodowcą (12 letnia- dziewczynka) oraz przekonać ją, że mój wymarzony pies będzie miał u mnie jak w niebie.  Były to czasy kiedy powszechne nie były komórki, ani internet a zamiast e-maili pisało się listy!  Nie mogło sie więc nie udać :) 
Więcej niż połowę swojego życia przeżyłam z psem.  
Majko, mój pierwszy ukochany Golden Retriever.  
Towarzyszył mi prawie przez 10 lat.  
Spędziłam z nim całe dzieciństwo.  
Przegrałam walkę z jego chorobą i musiałam dać mu odejść. ​
Majko zmarł 14 sierpnia 2009 roku. 

Jaką lekcję wyciągnełam z tego? Że pies to ogromna odpowiedzialność- tego nauczyli mnie rodzice i to wyniosłam z domu. A ponieważ, na początku tej historii wspomniałam, że moi rodzice zawsze dotrzymują słowa, za nim Majko do nas przyjechał usłyszałam słowa, których nigdy nie zapomnę: "Wiemy, że zawsze chciałaś mieć Psa. Dbaj o niego więc i ucz go pilnie aby nie sprawiał kłopotów, ale żebyś mogła być  z niego dumna. Musisz go wyprowadzać i karmić bo to Twój pies. Jeśli go zaniedbasz, no cóż oddamy go komuś, kto będzie się lepiej nim opiekował, jeśli Ty nie dasz rady".  

To było wychowanie i niezależnie od tego jak srogo to brzmiało- działało. I działa do dzisiaj. Pies to członek rodziny.  Od zawsze i na zawsze.  Cokolwiek by się nie działo- pamiętaj, że masz obowiązek (i radość) w postaci Psa. 

W goldenie urzeka mnie przede wszystkim temperament. 
I to on zawsze będzie na pierwszym miejscu. 
Psy żyją z nami, nie obok nas. 

Zawsze chciałam mieć w domu typowego angielskiego lorda. Złotego. I jest... Mojo, prosto z New Milton. 
W mojej dorosłości najpierw był On, On czyli Mojo, przyjechał do mnie  na wariata. I nie, żeby to było nieprzemyślane- bo było tysiąckrotnie. Na wiariata, dlatego że były to wariackie czasu. Byłam na studiach i mieszkałam w mieszkaniu studenckim. Mojo więc rozpoczął swoją młodość w bardzo ciekawy i intensywny sposób. 

Od  2016 roku do naszego domu dołaczyła  Chili.  
Ach Chili,  jest założycielką naszej hodowli.  Chili i Mojo, taki  mój układ idealny.  Ten układ zaowocował latem 2019 jednym, przesłodkim szczeniaczkiem- Hecą. 
Ale wracając do Chili... to pies, maksymalnie skupiony na człowieku,  pogodny, grzeczny, szalony. Dziewczynka z bardzo krótką pępowiną, maksymalnie zapatrzona we mnie. Uśmiecham się to pisząc, przecież taka miała być.  Chila jest psem, który bez problemu wpasuje się w warunki jakie jej zadamy. I to w niej kocham najbardziej. 

Heca, jedyna córka Mojo i Chili ma obecnie 4 miesiące i jest najsłodszym szczeniakiem jakiego kiedykolwiek widziałam, ludzie nie są w stanie przejść obok niej bezinteresownie.
Heca została w hodowli w najbardziej irracjonalny sposób. Taki na przekór, bo na pewno nie z rozsądku. Zobaczymy, co ta forma "bez planu" nam przyniesie w przyszłości... ;)

Goldeny  miałam przyjemność obserwować w całej Europie. Mieszkając w Belgii i przez chwilę w UK.
Oglądając Goldeny na europejskich ringach, wiem i mam wyobrażenie jaki w 100% powinien być golden.
Moje takie są. Ale  moje goldeny do mojego domu dołączają po zdecydowanej i przemyślanej chęci zaangażowania się w kolejnego domownika.  A jak wygląda to u Ciebie?

Pozdrawiam,
Edyta Gajewska 
ostatnia aktualizacja 30.10.2019
Copyrights for Edyta Gajewska Goldenmajko Hobbystyczna strona psów Rasy Golden Retriever 2000-2017

Strona stworzona przez Edytę Gajewską. ​Strona internetowa własnością  Edyty Gajewskiej.
Golden Retriever, Hodowla, Reproduktor, złoty reproduktor, Krycie, Szczenięta, informacje o rasie Golden Retriever , Wrocław. ​

Całość prezentowanej strony internetowej stanowi własność www.goldenmajko.com.pl i jest utworem w rozumieniu ustawyz dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 90, poz. 631). Żadna jej część nie może być rozpowszechniana lub kopiowana w jakikolwiek sposób (elektroniczny, mechaniczny lub inny) bez pisemnej zgody www.goldenmajko.com.pl Edyta Gajewska.